Yolumuzu birlikte aydınlatabiliriz

Özel ve kamusal yaşamın etik güdülerden ve ahlaki değerlendirmelerden temizlenmesi yönündeki mevcut baskılara karşı koyma şansı aynı anda hem bireysel ahlaki benlikler için daha fazla özerkliğe hem de kolektif sorumlulukların daha sıkıca paylaşılmasına bağlıdır.

Zygmunt Bauman

Yolumuzu birlikte aydınlatabiliriz

Türkiye’de sol siyaset kulvarında boşluk (daha doğrusu boşluklar) olduğu dile getiriliyor. Neden sol siyaset kulvarında boşluk ya da boşluklar olduğu düşünülmektedir? Neden (farklı anlayışları yansıtan) çok sayıda sol parti, hareket ve girişim mevcutken “yeni bir sol seçenek” çağrısı yapılmaktadır? Burada anahtar sözcük “yeni”dir. Ancak mevcut örgütlerinkinden farklı bir siyaset önerilebildiği takdirde “yeni” bir siyasetten ve siyasette bir boşluğun doldurulmasından söz edilebilir. Hatta, sadece söylem farklılığı bile tek başına yeterli olmayabilir. Yeni solun söylemini öncelikle örgütsel yaşamına yansıtması da gerekmektedir. Çoğulculuğun hayat bulduğu, eşit katılım ve doğrudan demokrasinin kaim olduğu siyasal parti ve örgütlenmeler katılımcılarının özgürlüğünün ve özerkliğinin yeşermesini olanaklı kılabilir. Bu yazıda sözü edilen “Yeni bir sol seçenek”de ancak bu neviden örgütlenmelerde hayat bulabilir. Bu yazıdaki muradım ne boşlukların ne de nedenlerinin analizi, sadece “Yeni bir sol seçenek” in gerekliliğine ve mümkün olduğuna inananlardan birisi olarak nasıl bir “yeni” sorusuna bir cevap arayışı. Daha doğrusu verilebilecek cevaplardan sadece bir tanesi üzerine düşünme denemesinden söz ediyorum.

Farklı bir sol oluşum sade ve bir o kadar tanıdık bir çağrıdan yola çıkabilir: “Herkes için özgürlük; Herkes için adalet; Herkes için eşitlik, Herkes için dayanışma ve Herkes için demokrasi”. Özgürlük, eşitlik, adalet ve demokrasiyi her gün biraz daha içselleştirir, derinleştirir ve geliştirirken her birinin “herkes için” aynı şekilde geçerli olmasından asla taviz verilmeyeceği vurgulanabilir. . Hakkı yenen, mağdur durumda ya da baskı altında olan her bir vatandaşımız için hiç ama hiç bir ayrım (siyasal görüşü, inançlı ya da inançsız olması, etnik kimliği vb.) gözetmeden vatandaşlık ve insan haklarının, özgürlük, eşitlik, adaletin, dayanışmanın ve demokrasinin gereklerinin yerine getirilmesinin “içtenlikle” – değer yargılarımıza duyduğumuz ahlaki sorumlulukla- savunulması bu “herkes için” durumuna bir örnek olarak verilebilir. Söz konusu olan aynı zamanda ahlaki bir duruştur.

Yaşadığı hayatı ve geleceği “iktisadın dar penceresinden tanımlamayan”, tembellik hakkına sahip çıkan ve çalışma/emek toplumunu aşmak isteyen; insanın insanı , insanın doğayı sömürmesine , eko sistemi tahrip etmesine , her türlü tahakküme, cinsiyetçiliğe ve ayrımcılığa karşı çıkan; devletçiliğe alternatif bir kamusallık arayan , yaşamın her alanında hiyerarşiyi, iktidar ilişkilerini sorgulayan; şiddetsiz ve barışın egemen olduğu bir dünyayı savunan; birilerinin ya da partinin yönettiği değil ne yöneten ne de yönetilenin olduğu, doğrudan demokrasinin hayata geçtiği, insanların farklılıklarını, yaratıcı potansiyellerini ortaya çıkarabilecekleri çoğulcu, özgürlükçü, eşitlikçi, dayanışmacı bir toplumsal yaşamı hayal eden; herkesin özgür, özerk (kendi kararını kendi adına kendisi veren) ve eşit kişiler olarak birlikte yaşayabileceği, “kimsenin imzasının bir diğerinin önüne çıkmadığı”, “her bir insanın haysiyetli bir yaşam sürdürebildiği bir dünyayı” bugünden inşa etmeye başlamak isteyen… “ahlaki olarak kendini idame ettiren” benzersiz insanların dayanışması ile “yeni bir sol seçenek” arayışında yolumuzu birlikte aydınlatabiliriz.

Erdal Karayazgan    05.07.2008